Inspector gadget en militaire missies van formaat

Week 21, het duurt nu echt niet lang meer voor ik Nederland weer onveilig ga maken. Winkelen (sorry paps), strand, een verdelgingsmissie, gezellige gasten (voor de verandering), enorme fraude en bizarre dromen. Het was weer een drukke week en behalve het bezoekje van de terrorkakkerlak was het ook een hele leuke week.

Maandag was het begin van een hele rustige week. Eerst lekker uitgeslapen, want ik had weer late shift. Samen met Jill een lekker ontbijtje/brunch gescoord bij de foodlovers en vervolgens op het gemakje naar mijn werk gelopen. Het was een hele gezellige avond en ondanks dat het zo rustig was ging de tijd snel. De college waar ik nu mee moest werken heeft altijd vrij sterke verhalen, maar ik kan altijd met hem lichen. Zo vertelde hij me dat hij die avond had gedroomd dat hij een park binnenliep, gangsters spontaan begonnen te schieten en dat toen een van de gangsters z’n ballen brak en weggooide. Alleen al de manier waarop hij de pijn zelfs bij het vertellen uitte was al grappig om te zien. Die avond had ik zin in een ijsje na mijn avondeten, dus ik ging naar de KFC aan de overkant. Daar stond een politieagent voor mij de rij. We liepen ongeveer tegelijkertijd naar buiten en terwijl ik de straat wilde gaan oversteken, zag ik hem instappen in zijn zeer illegal geparkeerde wagen. Hij stond voor een hele dike rode streep op een onwijs drukke weg. Mooi voorbeeldje machtsmisbruik dus! De rest van de avond was niet bijzonder, dus gauw op naar dinsdag.

Dinsdag was zowaar nog rustiger dan maandag. Ik moest weer met dezelfde collega’s werken en gelukkig ging de shift wederom toch wel snel voorbij. Ik heb nog onwijs lang met een Nederlands paar staan praten, wiens zoon in 2002 ook stage had gelopen in Kaapstad vanuit de hotelschool Maastricht. Dat was dus wel heel leuk natuurlijk!
De echte spanning en sensatie begon die avond pas.. Ik zat rustig nog even te chatten met Steef, toen ik een hoge kreet hoorde uit de kamer van Jill. Ze riep om mijn hulp en met lichte tegenzin liep ik dus naar boven. Daar zag ik haar op haar bed zitten. Toen ik hoorde date en kakkerlak haar kamer was binnen gerend vanuit de badkamer zat ik in no-time naast haar. Missie ‘kill the roach’ was begonnen. Plan A was om het beest te vangen met een kommetje en vervolgens een papiertje eronder te schuiven. Het duurde eerst een minuutje of 10 voor dat we dat ding eindelijk onder het kommetje kregen, want hij rende steeds onder het bed door en klom op de muren. Uiteindelijk hadden we hem vast op de muur. Ik schoof het papiertje eronder en toen nam Jill het over om het beest naar de WC te begeleiden. Halverwege wist dat beest echter te ontglippen uit een kleine opening, waarna Jill alles de lucht in goodie, dus we hadden nog geluk dat het beest niet in onze militaire basis/bed was beland. Terwijl Jill de basis verder bewaakte sprong ik door de deuropening en deed de deur weer dicht, om beneden versterking te gaan halen in de vorm van een bezempje. Ik was verre van getraind in het fatsoenlijk omgaan met dat bezempje en daarnaast was ik super bang dat de kakkerlak vanaf de bezem naar me toe zou rennen. Na een paar retreats van beide kanten besloten Jill en ik dat het tijd was voor harde maatregelen. Jill zou het monster kapotmaken met een papiertje en ik stond klaar met de deo om het af te maken. Na lang op het bed te moeten hebben rammen (de buren zullen ook wel gedacht hebben) kroop het beest eindelijk weer onder het bed vandaan, de muur op naast het nachtkastje. Jill wist het beest goed te raken, waardoor het op zijn rug op het nachtkastje viel. Daar spoot ik het beest in rondjes dood met de deo. Vervolgens spoelde Jill het beest alsnog door de WC, zoals in eerste instantie het plan was. Het kostte ons een dike 20 minuten, maar de missie was gelukkig tot een goed einde gebracht. Moe van onze inspanningen zijn we vredig gaan slapen.

Woensdag waren we allebei vrij en om 11 uur lagen we dan ook al heerlijk te bakken op onze bedjes op het strand. Omdat we er al zo vroeg waren gingen we ook weer vroeg naar huis. Nog even boodschapjes gedaan voor een heerlijk maaltje (aardappel anders, gepaneerde kipfiletjes en groentjes). Die avond besloten we om nog een keer naar Signal Hill te gaan voor een zonsondergang. Toen we er bijna waren bleek dat er toch iets meer wolkjes stonden dan verwacht, maar het was alsnog een prima avond. We hadden een prima plekje gevonden, recht achter een jong, vrij raar gezin. Het gezin had namelijk allerlei chocolaatjes in een zakje met ijsklontjes in hun koelbox gedaan. Het ergste was nog dat ze van die heerlijke Ferrero Rochers erin hadden zitten die zed us ook zeiknat op smikkelden. Wat een verkrachting van zoiets lekkers. De zonondergang zelf was door de wolken dus niet te zien, maar de wolken kregen echt een bizar mooie kleur, van helder oranje naar rond en roze. Omdat wij al eens een zonsondergang hadden gezien, was dit dus een hele leuke variatie. Eenmaal thuis hebben we nog lekker wijntjes gedronken op het balkon en toen was het weer tijd om te gaan slapen.

Donderdag waren we ook allebei vrij en omdat het die dag echt slecht weer was (was die nacht ook een [aar keer wakker geworden door de storm) hadden we besloten om naar Century City te gaan om te gaan winkelen in Canal Walk. Halverwege de middag hadden we honger dus we besloten om in een leuk uitziend tentje te gaan zitten waar ze wafels verkochten. Helaas hadden we de meest incapabele serveerster ooit. Ik kreeg gelukkig wel de chocomelk die ik had besteld, maar Jill kreeg een Mango juice in plaats van een Orange juice. Ze besloot er niet over te klagen, want Mango vond ze ook lekker. Vervolgens, na lang wachten, kwam de serveerster aan met 1 bord met een pannenkoekje. Wij vroegen waar het andere bord was (we hadden hetzelfde besteld), maar ze dachten dat we hadden willen delen. Omdat we niet langer wilden wachten zeiden we dat het wel goed was. Opeens, 5 minuten later, was er op miraculeuze wijze alsnog ‘toevallig’ een pannenkoek klaar. Hoe dat dan weer zat weten we niet, maar die vrouw zag waarschijnlijk haar fooi verloren gaan. Uiteindelijk dus ook maar die tweede pannenkoek gegeten, heel klein fooitje gegeven en vervolgens verder gewinkeld. We kwamen beiden geslaagd thuis en die avond heb ik lekker GTST en Wie is de mol? gekeken.

Vrijdag moest ik weer aan de bak. Ik had weer een hele rustige late shift. Wederom nog even gekletst met het Nderlandse paar over alle gekkigheid die op dit moment plaatsvind in Europa. Ik vind het allemaal heel onwerkelijk en het voelt ook echt als een ver-van-mijn-bed-show vanuit het verre Afrika. Dat ze die onzin maar gestopt hebben als ik weer terug ben! Verder heb ik die avond bijzonder weinig gedaan.

Zaterdag was wederom een hele rustige dag en shift. Het enige rare van die avond was een reservering van vier Saoudi Arabiers. Heel onschuldig kwamen ze bij mij aan en toen ik ze aan het inchecken was vroeg ik hen of ze nu alles gingen betalen, of dat ze een authorisatie op de Credit Card wilden doen van een ruim bedrag, zodat ze aan het eind van hun verblijf het echte bedrag konden betalen. Hier begonnen de problemen al. De mannen zeiden mij dat ze al betaald hadden. Het systeem liegt echt niet, dus ik zei van niet. De mannetjes liepen toen terug naar de lounge en gingen allerlei telefoontjes plegen. Uiteindelijk kreeg ik iemand aan de lijn (aan de stem te horen ook een Oosters mannetje). Deze man kon ook niet zo goed Engels, net als de gasten zelf, maar uiteindelijk gaf hij mij CC details en vertelde mij dat ik het volledige bedrag van de twee kamers van die CC mocht halen. Hij vroeg wel het totaalbedrag in euro's, wat ik ook raar vond voor iemand uit het Oosten. Ik ging alsnog nietsvermoedend die CC chargen, maar het apparaat zei (natuurlijk) dat de betaling was afgekeurd (achteraf bleek dit niet erg, want we moesten blijkbaar eerst een toestemmingsformulier hebben om die kaart te mogen chargen, whoopsie).
Vervolgens stuurde ik dus dat formulier naar het email adres van de man aan de telefoon (maar de naam van het emailadres zelf was Maria), met de eisen voor de andere documenten (kopie van zijn ID en van de voor- en achterkant van de CC). Vervolgens heb ik een mail naar de Front Office manager gestuurd, want die zou morgenochtend pas weer werken. Ik was zo slim om het telefoonnummer over te nemen van de onbekende man, tevens had ik dus een emailadres, CC details, een naam op die CC (email en CC naam kwamen totaal niet overeen) en een vervaldatum. Ook had ik een kopie van het ID van een van die mannetjes. In de mail naar de manager legde ik het verhaal een beetje uit en zei dat ik vond dat het zaakje stonk. Net als die mannetjes overigens, maar dat had ik er maar niet bij gezegd. Uiteindelijk heeft mijn collega ze maar ingecheckt en we zouden morgen wel zien wat voor gegevens we opgestuurd zouden krijgen van de onbekende man.

Zondag heb ik voor mijn werk eerst lekker geskypt met paps, mams, Rianne en Rob en vervolgens ben ik op het gemakje naar m'n werk gereden. Omdat het wederom rustig was die shift, hebben we bijuna een uur lang gelachen en onzin geneuzeld. Mijn manager dacht ook dat we gefraudeerd werden. De gegevens waren binnengekomen en we hadden een Deens paspoort gekregen en een Deense Visa kaart. Dit was wederom raar, want de gegevens die ik gister had gegkregen waren van een American Expresskaart, maar de Visa kaart had wel dezelfde naam als die ik gister had opgenomen. Ook de handtekeningen van de CC, het paspoort en het authorisatieformulier matchten totaal niet. Het is nog niet helemaal duidelijk of die mannetjes zelf ook fraudeurs zijn, want ze blijven volhouden dat ze via de travelagent hebben betaald (maar die heeft natuurlijk geen gmail account), maar om ons te sussen hebben ze 400 dollar gegeven. De mannetjes zelf zijn ook best behulpzaam, maarja dat kan natuurlijk ook allemaal schijn zijn. Ook zijn het opeens zes Arabiertjes geworden in plaats van drie.
Omdat ik echt totaal niks te doen had die avond ben ik lekker Inspector Gadget gaan spelen. Zo kwam ik erachter dat ze de volledige voornaam (die ik gisteren wel had gekregen) hadden veranderd in voorletters, wat niet hoort op een paspoort en tevens hadden ze die letters in de balk onderin in de verkeerde volgorde gezet en er zat teveel ruimte tussen. Mijn enige hoop was het bellen van het nummer op de Credit Card. Geen antwoord, dus dat was geen banknummer. Toen ging ik het adres van de pas opzoeken, kwam er een Zweedse locatie, terwijl het telefoonnummer Deens was. Op die site zag ik exact hetzelfde nummer (maar dan met het Zweedse landnummer) en dat nummer was voor emerging markets in the Middle East, wat ik dan wel weer ironisch vond.
Sorry als ik jullie verveel met al mijn bevindingen, maar ik vond dit best leuk om te doen, en ook wel heel interessant, ook al heeft het nog nergens toe geleden. We zien wel hoe het morgen afloopt.

Sorry voor deze vrij lange blog, maar ik had ook zoveel te vertellen! Hopelijk hebben jullie er wel van genoten! Ik ben benieuwd of mijn een na laatste week ook zo heftig wordt.. Tot dan!