Het is tijd, de hoogste tijd

Jahoor, dit is em dan! De aller aller laatste blog vanuit Zuid-Afrika. Het was een hectische week, maar wel een hele leuke.Vol met wilde verhalen, toch ook wel irritaties, een lief afscheid.

Maandag werkte ik wederom late shift, zodat ik de gene was die een cadeautje aan de poetsvrouw kon geven. Een winkelbon en Ferrero rochers, en wat was ze er blij mee! En ze heeft het ook keihard verdiend, want ze heeft ons wel echt uit de brand geholpen hier en daar. Die avond begon de dienst vrij hectisch, doordat we 3 tourgroepen in huis hadden, die bijzonder veel (vermoeiende) vragen stelden. Ook van sommige collega’s word ik wel een beetje moe intussen.. Er is een portier die me constant knuffelt en aait, terwijl ik hem vaak volledig negeer en er is ook een raar vrouwtje die ze niet allemaal op een rijtje heeft en me de afgelopen week elke dag heeft gecornerd in de WC en ook elke dag diezelfde vragen heeft gesteld… Tsjah, dat ben je op den duur ook wel beu. We werkten die avond met 3 man, en in het begin was dat wel chill, maar aan het eind totaal overbodig. Die avond was de Wifi (volgens mij) wel gefixt, maar hadden wij geen sleutel gekregen om in te loggen…. Ik ging dus maar een keertje vroeg slapen.

Op dinsdag was ik er dan ook iets vroeger uit. Ik ging zelf maar even langs bij de Real Estate, want als we moesten wachten tot zij het door zouden geven, dan hadden we denk ik volgend jaar ineens een smsje gehad met: ohja, wij hebben trouwens de Wifi veranderd, hier is het wachtwoord. Die middag begon de shift met een bijzonder sappig verhaal. De slaapmanager (ik heb overigens wel veel meer respect voor hem gekregen, want ik heb zijn functioneren aangekaart bij de FO manager, en na zijn speech doet hij echt onwijs goed zijn best) was dat weekend blijven slapen in het hotel, was naar de uitgaansstraat van Kaapstad geweest, had daar meerdere meisjes uitgenodigd, die vervolgens blijkbaar in ondergoed door het hele hotel hebben gerend en zijn gang had ook heel veel geklaagd over geluidsoverlast. Scoorde hij dus niet echt punten mee.. Verder was de shift zelf niet bijzonder, hij was heel rustig, maar ging opzich wel snel.

Woensdag was een hele pittige een na laatste dag. We hadden 76 Arrivals, en stonden maar met twee man. Vaak stond ik ook gewoon alleen, want die jongen had vrij vaak een sigaret nodig.. Altijd fijn op zo’n drukke avond. Had ook een beetje het idee dat ik voor manager moest spelen. Ik had al vrij snel door dat de kamerverdeling niet goed was gedaan (wij hadden een aircrew die pas om 11u in de avond uitcheckten, maar die kamers stonden ook weer ingedeeld voor arrivals, terwijl we helemaal vol zaten, maarja, er zijn niet zoveel mensen die na 11u in de avond nog aan komen kakken..). Dit kaartte ik dus ook aan bij de duty manager van die avond, en hij zei: ohja, ohja, ik ga het regelen. Twee uur later was er natuurlijk niks geregeld en kwamen we in de problemen, want toen moesten we a la minute kamers gaan wisselen, waardoor we ineens overboekt waren op bepaalde kamertypes. Ik zei toen: is het niet slim om de nieuwe aircrew (die om 12u in de nacht aan komt) dezelfde kamers te geven, dan ben je van het gezeur af. Zegt hij: Jaaaa, dat is de oplossing! Dat ga ik doen! Toen dacht ik echt: had je mij hier echt voor nodig…… Maargoed, uiteindelijk eind goed, al goed, en ik mocht een half uur eerder naar huis, omdat ik in de ochtend zou werken.

Donderdag was dus mijn laatste dag en die begon voor de verandering heel vroeg. Eerst even knallen, want het was weer bijzonder druk (73 departures), maar ondanks alles ging de shift super smooth. Rond 12u was het even rustig dus ging ik chips en cola halen voor alle departementen (dat is traditie hier als je weg gaat). Eenmaal terug van de supermarket ging ik een rondje langs alle afdelingen en kreeg van iedereen knuffels en beteuterde hoofdjes (had dit niet verwacht, maar mensen leken me echt oprecht hard te gaan missen, met name aan de Front Office). Ik heb iedereen lief bedankt voor alles en heb ook nog een superlieve kaart van de collega’s gekregen. Die krijgt een mooi plekje op mijn kamer! Die avond hebben Jill en ik lekker gekookt en toen ging ik maar vroeg naar bed, want ten eerste was ik moe, ten tweede had een of ander mannetje het nieuws verpest, waardoor Wie is de mol? werd opgeschort, wat natuurlijk, het allerergst was van dit hele voorval..

Vrijdag hebben Jill en ik een laatste keer de portemonnee getrokken voor cadeautjes voor het thuisfront. Ook niet geheel onbelangrijk natuurlijk! We kwamen voldaan thuis toen ineens de stroom uitviel. Steef heeft voor mij proberen uitzoeken wat dit was, maar nergens was iets te lezen hierover. Het was ook geen load shedding, want daar duurde het op den duur te lang voor. Nadat Jill en ik pizza hadden gehaald, gingen we dus maar de auto wassen, want na 3u was de stroom nog steeds niet terug.. het autowassen was een groot success, want uiteindelijk stonden we het ding met zwart water te wassen. De ruiten zagen er dan slechter uit dan voordat wij de auto onder handen hadden genomen, maar we besloten hem op te laten drogen en morgen te kijken wat er nog aan moest gebeuren. Eenmaal terug in het appartement was de stroom er nog steeds niet, en we zagen vanaf het balkon dat de buurman kaarsjes had, dus wij gingen vuur lenen voor onze eigen kaarsjes. Precies op het moment dat ons eerste kaarsje aanging, gingen de lichten ineens weer aan. Ruim vier uur onaangekondigd zonder stroom, alsof het niks is! Voor Jill en mij was dit nog geen wereldramp, maar kan me best voorstellen dat het voor veel mensen wel een ramp was, want het was ook precies rond etenstijd (van 15:50 tot 20:20).

De volgende ochtend gingen we er dus vroeg uit om de finishing touch aan de auto aan te brengen (ik ging mijn werkblousen weggooien, dus het leek ons een prima idee om daar de auto mee te poleren. Voor de nieuwe Ashton Martin was het een schande geweest, want mijn blouses waren ook gewoon nog heel zwart geworden, maar onze Hyundai Atos blonk op sommige plekken zelfs nog een beetje, dus wij vonden het goed genoeg om de auto in te gaan leveren. We gingen vrij zenuwachtig naar de autoverhuur, want Jill had bij deze laatste autowissel het schadeformulier totaal niet bekeken (en er zaten heel wat krassen en deuken op de auto die niet op dat formulier waren gemarkeerd… Wij stapten dus een beetje moeilijk uit die auto toen we in de garage stonden en gingen rustig op een bankje zitten, afwachtend of ze ons ook zouden oplichten (zoals veel recensies wel zeiden, oeps..). We zagen al gauw dat ze inderdaad naar de grootste deuk keken en toen zei de eigenaar ook: can you lovely people come this way? Wij hadden allemaal ons beste pokerface opgezet en waren compleet verrast door de deuk. Jill zag toen dat de monteur aan het frummelen was met het checkformulier. En daar zagen we opeens een grote fout: mijn handtekening stond op dat formulier, dat formulier kon dus never nooit van deze auto zijn, want Jill had daarvoor getekend. De eigenaar werd toen meteen boos en zei dat dit heel onprofessioneel was en dat wij hier natuurlijk niet voor hoefden te betalen. En zo geschiedde het dus dat ik mijn handtekening zetten onder een formulier van een perfect ingeleverde auto en dat ik een full refund kreeg op mijn creditcard. Hoera!

Op zondag zijn we nog een laatste dag naar het strand geweest, om met een jaloersmakend kleurtje thuis te kunnen komen. Verder heb ik die avond de laatste dingetjes opgeruimd en ik ben er helemaal klaar voor! Die avond ben ik vroeg gaan slapen, om fit te kunnen zijn voor de grote dag.

Al met al was het een groot avontuur hier in Zuid-Afrika. Ik heb hele leuke dagen gehad, maar ook hele slechte, maar ik denk wel dat ik hier onwijs veel heb geleerd en dat het goed voor me is geweest (leraren lezen dit niet, dus ik meen dit oprecht haha). De meeste collega's waren ook echt heel leuk en aardig en ze hebben echt hun best gedaan om mij een leuke stage te geven.

Vandaag is het dus zo ver! Vanavond vlieg ik! Het enige wat we moeten doen is onze borg terug halen van het huis en dan zijn we ready to go. Morgen kom ik Nederland weer onveilig maken en kunnen jullie al mijn avonturen in real life horen. Tot heeeeeeeeeeeeeeeeeeeeeeeeel snel!!