Jaws en de Lion King in very real life!

Week 4: een week met onwijs spannende en ook heel wat minder spannende zaken: van een rustige kantoorbaan bij de Reservations-afdeling, lunchen met daklozen tot een Leeuwenbezoek en als kers op de taart: Shark-Cage-Diving!!

Maandag begon ik met frisse moed aan mijn week op een nieuwe afdeling. Ik liep het kantoor binnen en daar zaten vier medewerkers en een manager, ieder met hun eigen takenpakket. Ik mocht zelf links en rechts wat (makkelijke) taken overnemen en kon zo een eerste indruk krijgen van de bezigheden van de Reservations-afdeling. Die middag zat ik op een bankje in het zonnetje te genieten van m'n lunch, toen er een arme man naast me kwam zitten. Hij wilde geen geld, alleen eten. Ik had toevallig net die dag een chocoladereep gekocht (guilty-pleasure) dus ik heb hem een boterham gegeven. Hij bleef heel braaf aan de andere kant van het bankje en bij het afscheid zei hij dat ik een groot hart had, en hij had er vertrouwen in dat ik in de toekomst een manager in een groot hotel zou worden. Weer flink wat goede karma opgebouwd nu natuurlijk!

Dinsdag was een beetje hetzelfde als maandag. Ik mocht de makkelijke taken doen bij Reservations (ze waren wel al iets moeilijker dan maandag) en de dag ging vrij snel voorbij. 's Avonds was het weer feest, want we gingen weer pannenkoeken bakken!

Woensdag waren Jill en ik vrij, omdat het een Public Holiday was, en dan werkt de Reservations-afdeling niet (Jill werkte daar ook in haar hotel). Dit hebben we gevierd met een dagje winkelen in het V&A-Waterfront winkelcentrum. Was super groot en we hebben ons er de hele dag vermaakt (en allebei ook nog een kleinigheid gekocht).

Donderdag stond ik weer braaf om 8 uur op kantoor (is toch een stuk beter dan 7 uur). Deze dag had de ene helft van het team 's ochtends een training over het 'Marriot-computersysteem' en de andere helft 's middags. Dit betekende dat ik bijna de hele dag een computer tot mijn beschikking had! Dit was wel heel leuk, want daardoor kreeg ik veel te doen.

Vrijdag was alweer de laatste werkdag van de week. Wederom waren er trainingen, dus ook toen mocht ik de hele dag achter de computer werken. Ik krijg steeds meer nieuwe dingen uitgelegd, dus ik begrijp alle processen steeds een beetje beter en ik zie ook steeds meer de samenhang (maar dit is denk ik pas het tipje van de sluier).

Zaterdag hadden we besloten om naar een Lions-rescue Park te gaan. Daar heb ik eerst vriendjes gemaakt met een suuuuuuuuperlief baby geitje (zo eentje met zwarte vacht en witte sokjes, die ik heel graag met een rode strik cadeau zou krijgen). Hij was echt heel schattig en heel aanhankelijk. Toen daadwerkelijk het leeuwenpark binnen gegaan. Daar liep meteen in de eerste kooi een Lynx. Ook gaaf om te zien! Toen hebben we een stuk of 20 leeuwen gezien (de één wat dichterbij dan de ander en de één wat misvormder dan de ander). Die misvormingen komen door de mishandelingen die ze vroeger hebben meegemaakt. Dit park is ook niet toeristisch ingesteld. Het gaat ze puur en alleen om het welzijn van de leeuwen. Aan het eind van het park liepen nog vier zeldzame witte leeuwen en ze hadden ook nog twee Bengaalse tijgers! Die waren ook heel gaaf om te zien. Toen we terug richting de uitgang liepen wilde Lennart nog een foto nemen van Mufasa (ja, zo heette hij echt), maar die liep weg. Lennart ging daarom rennen en toen werd Mufasa toch wel een beetje boos. Heeeeeeel even dacht ik dat hij door de hekken heen zou vliegen (want die waren nou niet echt heel stevig vond ik). Gelukkig wisten we de uitgang in gezonde staat te vinden en konden Jill en ik die avond heeeeel vroeg in bed kruipen, om de volgende ochtend om 4 uur op te staan om naar Gansbaai te gaan.

Vanochtend om 4 uur was het eventjes zwaar. Na een reis van 2,5 uur waren we aangekomen in Gansbaai, bij de White Shark Diving Company. Hier kregen we eerst een lichte lunch en toen een briefing. In de briefing werd op alledaagse toon verteld op welke manieren je allemaal dood kon gaan tijdens de trip, maar dat de crew er alles aan zou doen om je zo snel mogelijk te redden.
Daarna was het echt tijd om te vertrekken. Na een korte vijftien minuten en een wilde boottocht waren we aangekomen op de plek van bestemming. Ik was verstandig genoeg om een reistabletje te nemen voor vertrek, maar helaas was niet iedereen zo slim, dus een aantal mensen hadden een mooi groen kleurtje gekregen.
Toen was het tijd om in het water te springen. Het water is hier echt heel koud (14 graden!) en mijn handjes hadden het er dan ook zwaar mee. Iedereen mocht twee keer in de kooi en de eerste keer dat Jill en ik in de kooi zaten zagen we een kleine haai (zo'n 2,5 meter) en de tweede keer dat Jill en ik in de kooi zaten zagen we een haai van 4 meter!! Die beesten worden gelokt met een leeg tonijnenhoofd aan een touwtje. Dit hangt dan vlak voor je kooi en dan kwamen de haaien zo dichtbij dat je ze kon aanraken (maar dit haalde je je natuurlijk niet in je hoofd en was ook verboden). Soms waren de haaien heel agressief aan die tonijnenkop aan het trekken en soms zwommen ze op het dooie gemakje langs je kooi. Ik kan niet in woorden beschrijven hoe gaaf dit was! Ik heb er een DVD van gekocht, dus mocht je geïnteresseerd zijn, ik laat graag zien hoe heldhaftig ik vandaag ben geweest! Haha! Is er weer eentje die ik weg kan strepen van mijn bucket-list (ook al heb ik er eigenlijk helemaal geen).

Nu zit ik dan uitgeteld op de bank. Morgen begint weer een nieuwe week en ik ga ongetwijfeld weer geniale momenten meemaken. Ik hoop jullie daar over een week weer blij mee te kunnen maken, maar voor nu zeg ik tot ziens!!