Monsters in huis en lovende woorden

De een na laatste week, en wat voor een week.. Monsters die ons huis bestormden, lovende woorden van mijn managers, enorm arrogante gasten en een paar cocktailtjes. Heerlijk!

Maandag was een rsutig dagje. Eerst lekker uitgeslapen en vervolgens op het gemakje naar het werk gegaan. Er was niks bijzonders gebeurd tijdens de shift. De stinkende fraudeurs waren er nog steeds en hadden nogmaals 400 dollar betaald. Een van de kamers die ze hadden geboekt checkte opeens eerder uit, dus die zouden naar de Waterfront gaan om geld te wisselen en het totale resterende bedrag te betalen (12,000.00 Rand). Ikzelf was tot 22u op het werk (ik mocht een uurtje eerder weg omdat er echt niks meer te doen was!) en toen waren ze nog niet terug gekomen. Ik verwachtte dus ook niet meer dat we die mannetjes nog terug zouden zien. Ik was natuurlijk blij dat ik een uur eerder vrij was, maar ik was meteen een stukje minder blij toen de WiFi er weer uit bleek te liggen. Had toch gehoopt dit niet meer mee te maken tot mijn vertrek.

Dinsdag was het ietsje drukker dan maandag. De WiFi was (de wonderen zijn de wereld dus nog niet uit) weer terug uit zichzelf en ik kon dus lekker skypen met thuis. Omdat wij natuurlijk bijna uit het appartement gaan zijn er allemaal bezichtigingen, helemaal prima, maar de real estate licht ons daar nooit over in. Zo kwam ze dus vandaag twee keer onaangekondigd binnen, terwijl het huis er een beetje rommelig uitzag (jammer voor haar dan, moet ze maar waarschuwen). Om het nog mooier te maken vroegen de kijkers ook of ze nog even ons toilet mochten gebruiken, liever niet dus, maarja we wisten niet hoe we dat moesten brengen, dus we hopen nu dat die mensen geen nare ziektes hadden (zo zagen ze er namelijk wel een beetje uit). Op het werk ging het die dag lekker. Ik van 3 verschillende mensen fooi gekregen en daar kon ik dus weer mooi een paar avondmaaltjes van kopen. De helft van die Arabieren was dus nog steeds in ons hotel en de andere helft had blijkbaar die ochtend de 12,000.00 Rand betaald, wat ook het ontbijt zou moeten vergoeden. Verder is er die dag niks bijzondwers gebeurd. Die nacht beleefde ik mijn ergste nachtmerrie. Ik wilde lekker gaan douchen voor het slapen en stap dus niets vermoedend in de douche. Ik zet rustig de kraan aan en ineens voel ik een gekke kriebel op mijn kuit. Ik kijk achterom en ik zie daar een monster mijn been opkruipen (een veel te grote kakkerlak). Ik begon dus natuurlijk helemaal te springen en was in paniek (ja ik weet dat ik van alles had kunnen breken). Ik sprong dus uit het bad en dat ding viel op de badrand. Vervolgens kroop hij de muur op en nestelde hij (of zij natuurlijk) zich op het handdoeken rek. Helemaal prima, ik douchte, m’n ogen niet van dat monster afhalend, en ging toen snel slapen. Bij elk kriebeltje dat ik voelde in bed werd ik natuurlijk helemaal spastisch, dus het duurde even voordat ik sliep.

De woensdag was chaotisch. Ik deed met grote voorzichtigheid de deur van de badkamer open en zag meteen in de spiegel dat het monster (hij/zij was oprecht 4cm exclusief die beestachtige voelsprieten) nog onbewogen op het handdoekenrek zat. Die heeft natuurlijk ook geslapen. Ik heb dus snel m’n tanden gepoetst, weer super oplettend, en ben toen nog even gaan chillen beneden, voordat ik naar mijn werk moest. De shift zelf was in het begin ook heel chaotisch. We hadden nog allerlei papierwerk van de vroege shift gekregen dat we moesten doen en mensen kwamen met z’n allen op dezelfde tijd inchecken. Uiteinddelijk was de rust wedergekeerd en toen kwam een van de security mannetjes naar me toe om te zeggen dat ik de lichten van de auto aan had laten staan. Oeps! Ik ging dus rennen natuurlijk en was mijn college zeer dankbaar voor deze waarschuwing. Verder is er die avond niks meer gebeurd. Eenmaal thuis ging ik weer mental voorbereid voorzichtig de badkamer in, maar de kakkerlak was weg. Vast weer terug in het bad gekropen.

De donderdag was een hele relaxte dag en shift. Ik had een hele positieve eindevaluatie gekregen en ik had ook een supermooie referentiebrief gekregen. De hoofdtekst was: Aafke completed her training in Housekeeping, Reservations, Revenue, Marketing, Night Audit and Front Office successfully and really showed that she is an asset to the Hospitality Industry. She is a hard working and dedicated young lady and is always very polite, friendly and assisted in which ever department she was needed. I would gladly recommend her to any company and know that she is going to have a bright future ahead of her. Dit was natuurlijk even een heel fijn, zacht veertje in m’n kont. Verder mocht ik wederom eerder naar huis, ik word hier goed verwend in mijn een na laatste week haha! Die avond ging ik weer douchen en ik was natuurlijk zo slim om nu eerst het bad te checken en zette de kraan aan. En ja hoor, er renden twee babytjes uit het putje. Die heb ik toen eerst even verdronken (en wat gaf dat een goed gevoel) en toen ging ik met een gerust hart douchen.

Vrijdag maakte ik echt iets bijzonder mee. Ik heb zelden in mijn leven zo’n arrogantie gezien. Ik had dus wederom late shift en deze man zei bij het inchecken al tegen mijn college: ik krijg wel de mooiste en grootste kamer die jullie hebben toch? Nou die had hij niet geboekt, dus hij kreeg natuurlijk een standard kamer, en geen loft apartment. En ja hoor, een half uur later stond hij voor mijn neus. Hij zei tegen mij dat deze kamer toch echt veel te klein was en dat hij zo’n kamer alleen goed genoeg vond voor degene die zijn koe verzorgde. Dat vond ik al een vrij respectloze opmerking, net of die minder is dan hem, maar okee. Vervolgens blerde hij dus verder dat hij zulke kleine kamers echt niet gewend was (ze zijn 23m2 exlcusief badkamer). En moest en zou een grotere kamer krijgen. Helaas waren al onze lofts al geboekt. Dus toen wilde hij naar een ander hotel. Wij dus bellen, hij zou eind van de middag terug komen en dan moesten we het geregeld hebben. De reservations manager had ondertussen zijn booking gecancelled. Die avond kwam hij met hangende pootjes terug, waarom weet ik nog steeds niet, maar kon er wel om lachen. Kan hij mooi met z’n koeienverzorger over zijn ervaringen praten.

Zaterdag was ik heerlijk vrij. Ik heb die ochtend en het begn van de middag lekker op het balkon gelegen en die middag gingen Jill en ik een cadeautje kopen voor de poetsvrouw, dat we maandag gaan geven. Die avond was Lennart weer terug van zijn reis en we gingen lekker uit eten bij Cubanas. Het eten was weer heerlijk, as usual, en ook de cocktailtjes gingen er goed in, as usual. Eenmaal thuis was ik best moe, dus ik ging viel lekker snel ik slap die avond.

Zondag was het heeeeel rustig. We hadden bijna niks te doen voor die avond en ik heb dus ook mooi mijn blog kunnen schrijven voor deze week. Ook heb ik alvast wat ontwerpjes bedacht voor de inrichting van mijn nieuwe kamer en verder hebt ik me vermaakt met Facebook. Een vruchtbare shift dus. De enige grote uitdaging die we hadden was dat er een enorme groep Fransen in het hotel verblijft sinds vandaag, en die kunnen dus uiteraard geen Engels (no Anglais s’il vous plait. Nou kan ik nog wel wat basis zinnetjes verstaan, maar voor mijn collega’s gaat dit een uitdaging. Ikzelf wist ook niet hoe ik de man aan mijn balie ging uitleggen dat wij geen euro’s konden wisselen, maar dat de Waterfront wel een wisselbureau had. Gelukkig was daar google translate to the rescue. We hadden een gezellig google gesprekje en toen vervolgde hij zijn weg op zoek naar geld. Verder was er dus de rest van de avond vrij weinig te doen.

Dat was het dan, hierna nog een blog, met de avonturen van mijn allerlaatste week hier in Kaapstad. Benieuwd of we er een mooie afsluiter van kunnen maken!

Tot dan!