GTST praktijken en taalvoutjes

Hoeraaaaa, we zijn 2015 binnen gegaan! Deze week ging van super hectisch en deprimerend naar rustig en relaxed. Drama’s die zelfs voor GTST heftig zouden zijn en zeikerds van hier tot Tokyo. Ze namen allemaal hun momentje in mijn week. Je zou bijna vergeten dat we ook nog een jaarwisseling hadden.

Maandag was enorm chaotisch en druk. Ik was nog geen 10 minuten op mijn werk of de grootste bitch die ik in dit hotel mee had gemaakt kwam beneden. Ze was de tourleidster van een Italiaanse groep oude mensen (die dus met veel pijn en moeite yes en no eruit wisten te krijgen) en ze liet ons totaal ons werk niet doen, maar gaf ons wel de schuld als zij dan dus iets veranderde en het liep daardoor in de soep. Die Italianen waren niet de enige slecht Engels-sprekenden van de dag. Een gast had mij gebeld om te vragen of er een witte blazer was gevonden op de kamer waaruit ze die dag was vertrokken. Ik ging er maar hoogstpersoonlijk achteraan, want HSK had het niet zeiden ze, maar de vrouw bleef aandringen aan de telefoon. Ik ging dus zelf naar die kamer en kwam daar een schoonmaakster tegen. Ik vroeg haar of ze een ‘white blazer’ had gevonden. Toen wees ze vragend naar een waterfles. No, a white blazer (al langzamer pratend en duidelijker articulerend). Vervolgens graaide ze door het vuilnis en haalde daar een snoeppapiertje uit. Ik ging zo mogelijk nog langzamer praten en toen ze alweer door het vuilnis ging graaien trok ik mijn eigen blazer uit, wees ernaar en zei: White. Toen snapte ze het eindelijk en zei dat het al bij HSK lag. Ik daar dus heen en jahoor, ze hadden hem dus mooi wel.. Is dus vast niet heel veel moeite in de zoektocht gestoken.

Dinsdag was ik lekker vrij en ik had totaal geen energie om iets bijzonders te doen. Ik heb heerlijk op het balkon gebakken en een beetje gekletst met onze schoonmaakster. Een van mijn werkbroeken had afgegeven op mijn benen en dat zat helemaal in het beddengoed ook. Gelukkig vind de poetsvrouw ons heel aardig en ze zei dus dat ze dat beddengoed ging verstoppen en dat het ons geheim was. Ze wilde ons heel graag helpen en ze gaf ons ook allemaal tips over waar we op moesten letten als we het huis weer gingen opleveren. Echt super lief dus! Voordat we weggaan gaan we haar nog een leuk cadeautje geven hebben we besloten. Is welverdiend!

Woensdag was het dan zover: de laatste dag van 2014. Ik begon de dag wederom relaxed met een drankje, balkonnetje en zonnetje. Vervolgens heb ik pasta met zalm gehaald bij de Foodlovers. Was een prima laatste maaltje! Rond 11u heb ik toen met thuis geskypt, want dat was ten eerste makkelijker en ten tweede wilde ik na het vuurwerk zsm naar bed. Om 12u was ik dus op het dak gaan zitten om het vuurwerk te kijken. Het was wel aardig, maar lang niet zo vet zoals het in Nederland altijd is. Het vuurwerk mag hier ook maar op 1 plek afgestoken worden, een soort show dus. Daarna ben ik zo snel mogelijk gaan slapen, want ik moest als een arme stakker gewoon om half 7 op de werkvloer staan.

Donderdag was het dus extra zwaar om uit mijn bedje gekomen, maar uiteraard was ik gewoon weer braaf de eerste op mijn werk. Onderweg kwam ik allerlei stomdronken en gesneuvelde mensen tegen die hun huis nog niet gevonden hadden. Ik moest met een collega werken die ik zelf een stuk minder chill vind.. Haar manier van communiceren maakt me enorm geirriteerd en ik vind haar soms behoorlijk bot. Maarja, gewoon maar even de tandjes op elkaar, want ik vind het zonde om deze laatste paar dagen te laten verpesten door een ongemakkelijke werksfeer. Op papier zou het vandaag rustig worden, maar dat was het totaal niet. Die niet zo aardige collega was een uur te laat, en waren heeeeeeel veel mensen die binnen kwamen wandelen en ter plekke een kamer wilden boeken en er kwamen onwijs veel klagers aan de balie. Gaf een voordeeltje: de slaapmanager kon niet weg komen van zijn kantoor. Als kers op de mtaart was het gehele team te laat voor de LATE shift. Hoe dat mogelijk is als ik op nieuwjaarsdag gewoon om half 7 op het werk kan staan weet ik ook niet. De ene receptionist was ‘ziek’ en de andere kwam even 1,5 uur te laat. Het was dus echt al bijna avond toen ik thuis kwam.

Vrijdag werkte ik wederom met de minder leuke collega. De dienst was iets minder hectisch dan de vorige, maar we moesten alsnog bijna een uur overwerken, dit keer om al ons werk af te krijgen. Die avond zat ik bij te komen op de bank toen Jill me vertelde over een heftig drama dat zich bij ons om de hoek had afgespeeld. Een politieagent had zijn ex-vriendin neergeschoten bij ons op de hoek van de straat en had ook geprobeerd om haar nieuwe vriend daar dood te schieten. Vervolgens had hij zelf ergens anders zelfmoord gepleegd. Zeker GTST waardig dus! En in plaats van dat zoiets meteen afgeschermd wordt, zoals in Nederland, vonden de Afrikaanse hulpdiensten een simple touwtje genoeg om het lichaam te verbergen..

Zaterdag was de rust een beetje teruggekeerd. Het was mijn laatste dag (voorlopig) met de onaardige collega, en we wisten het zowaar voor elkaar te krijgen om op tijd naar huis te kunnen. Dit deed vooral haar humeur veel goeds, waardoor ik ook iets minder geirriteerd was.

Zondag was de chillste shift van de week. Ik moest weer met die collega werken die zo blij met mij is, en hij zei dat hij mij echt het allerleukst vond om mee te werken. Dat is natuurlijk leuk om te horen! Verder was het opzich best een drukke shift, maar alles verliep soepel en de mensen waren leuk. Ik had wel een onhandig momentje met papierwerk dat was verdwenen. Ik had A4tjes met belangrijke bonnetjes boven in mijn kassala gelegd. Toen ik die eruit wilde halen om ze op te bergen miste ik er ineens een. Ik kwam er vrij snel achter dat die door het opendoen van de la achter de kassa was geschoven. Ik probeerde op alle mogelijke manier dat papiertje naar voren te schuiven, maar kreeg mijn vingers er niet tussen. Toen de manager vanuit zijn kantoor lang genoeg had gekeken naar mijn geklungel, kwam hij toch maar even vragen wat ik in godsnaam aan het doen was. Ik legde het uit, hij pakte met een geniepig lachje de bakjes uit de la en ineens had ik genoeg ruimte om mijn vinger ertussen te krijgen en het papier te pakken. Zo simpel was het dus.. Uiteraard moest hij toen even een gepaste ‘blond girls’ opmerking plaatsen. Kon hem niet eens ongelijk geven, haha!

Volgende staan er weer alleen maar vroege diensten op de planning, dus dat wordt zeker een uitdaging voor mij. Verder hebben Jill en ik gepland om op woensdag met zeehonden te gaan snorkelen, dus als het weer goed genoeg blijft, hoop ik daar volgende week alles over te kunnen vertellen!

Tot dan!