Een winterdip en dodelijke Kerstliedjes

Week 16, de week van een nieuwe afdeling, mindere dagen, lastige gasten, spookrijden en een trompettist die Kerstmis als een soort dodenherdenking doet klinken. Het was voor mij persoonlijk een zware week, maar zeker ook met leuke momenten. Ook heb ik wat straatfoto’s voor jullie, die mijn route naar het werk wel beschrijven en een goed beeld geven van de stad.

Maandag had ik de vroege dienst bij de Front Office en ik stond dus heel braaf om half 7 achter mijn desk. Binnen 10 minuten stond een van de bewakers bij me om me te vertellen dat de man die vorige week waarschijnlijk een of twee prostituees op de kamer had het inderdaad met zijn geld, horloge en telefoon had moeten betalen. Moet je maar geen vreemde vrouwen uitnodigen op je ‘ business trip’.. Verder heb ik die dag twee check outs meegekeken en toen moest ik ze meteen zelf doen. Dit ging gelukkig meteen best goed en inmiddels ben ik niet meer zo bang dat ik een gast er perongeluk vandoor laat gaan zonder te betalen. De dag ging best snel voorbij omdat er best veel check outs waren en verder waren er gewoon kleine verzoekjes van gasten, maar niks bijzonders. Die middag vierden we Secret Santa met de back office. Ik had een koffie set gekocht voor mijn Secret Santa (de Guest Relations manager), omdat ze ging verhuizen en keukenspullen wilde. Ikzelf had een strandtas gekregen (omdat ik helemaal gek werd van dat zand in mijn werktas) en daarin zaten badspullen. Ik ruik nu lekker naar vanilla tot het einde van mijn stage! Die middag heb ik nog even met mijn liefste zusje geskypt. Die avond was een dikke domper, want er was weer eens iets mis met een of andere centrale, waardoor ze ook op maandag de load shedding nog door moesten zetten. Dit was ten eerste irritant met eten (want het begon om 18u) en ten tweede betekende dat weer een WiFi-loze avond..


Dinsdag kwam ik al wat minder goed uit mijn bed dan Maandag. Half 7 op het werk zijn is toch wel heel erg de grens opzoeken. Deze dag was het onwijs rustig. Het hotel staat eigenlijk tot en met oud en nieuw nog een groot aantal dagen half leeg, echt bizar. Dit was dan ook een grote teleurstelling in de morning meeting (met alle managers) en ze hebben nu dus de prijzen flink omlaag gegooid. Die avond sliep ik pas heel laat, omdat ik eerst Jill nog van haar werk moest halen.

Dat merkte ik op woensdagochtend iets te goed en ik voelde me verder ook niet bepaald goed, dus ik had me ziek gemeld. Ik heb toen nog flink verder geslapen en daarna heb ik aan school gewerkt. Ik zat er die dag een beetje doorheen en miste thuis. Gelukkig kon Steef nog even skypen.

Ook donderdag voelde ik me nog niet lekker genoeg om naar het werk te gaan, dus ik hab nog maar een dagje niks gedaan en aan school gewerkt. Ik had ook nog zwarte gympen gekocht die twee maten te groot zijn, zodat ik met schoenen aan op het werk rond kon lopen. De eerste twee dagen aan de Front Office liep ik op m’n sokken (wat trouwens maar een college had gemerkt), omdat ik door m’n ontstoken teen als een soort Quasimodo rond zou lopen op m’n ballerina’s. Dat was waarschijnlijk meer opgevallen.. Die avond heb ik gezellig met thuis geskypt, omdat mams jarig was.

Vrijdag had ik late shift en ik voelde me weer goed genoeg om te werken. Tijdens deze shift heb ik veel check ins kunnen doen en ook daar voel ik me nu gemakkelijk in. het scheelde ook dat het dus weer heel rustig was, want daardoor hadden de collega’s alle tijd om mij dingen uit te leggen. Verder waren er weer kleine verzoekjes, maar nog niks wat ik niet op kon lossen.

Zaterdag had ik wederom een late dienst. Het was weer een hele rustige shift. Ik vind dat nu wel fijn, maar ik hoop toch dat het nog wat drukker wordt, anders ben ik wel bang dat ik me uiteindelijk stierlijk ga vervelen. Het is wel grappig om te zien hoe snel gasten een soort band met je opbouwen. Er was een stel dat toevallig elke keer iets nodig had als ik er was. Ik wist ze elke keer goed te helpen en toen vonden ze me ‘ awesome’. Wij doen hier in het hotel aan HOT or NOT cards en ik heb van hen zelfs ‘special thanks’ gekregen op zo’n kaartje. Die kaartjes worden voorgelezen in de morning meetings, dus dan heb ik daar ook weer punten mee gescoord haha! Die avond werd ik door het hotel vervoer naar huis gebracht, want Jill had de auto nodig voor de nachtdienst. We zaten met 6 man in een oude barrel en als een soort stoomlocomotiefje kropen we de berg op. De auto wist het gelukkig te halen tot aan mijn huis.

Zondag was ik heerlijk vrij. Ik had eerst uitgeslapen. Ik was eigenlijk van plan geweest om naar het strand te gaan, maar gezien het feit dat ik geen zonnebrand meer had en de winkels allemaal dicht waren, leek me dat niet handig. Ik ben toen maar op het balkon gaan liggen, zodat ik naar binnen kon vluchten wanneer het nodig was. Die middag gingen Jill en ik even boodschappen doen met de auto en op de terugweg was ik er even niet bij en ging spookrijden. Oepsie.. Blijkt dat het rechtsrijden toch nog mijn basis is als ik niet oplet! Gelukkig was het geen druk kruispunt en kon ik snel omkeren. Die dag hoorde ik op de radio dat er waarschijnlijk geen load shedding meer is in de rest van December. Dit vond ik natuurlijk super om te horen, maar ik zie de mensen hier er nog wel voor aan om zo stom te zijn om die load shedding nu achterwege te laten, om iedereen een ‘ verlichte Kerst’ te geven, maar ik zie het zo maar gebeuren dat het dan in Januari echt helemaal op zijn gat valt. Maargoed, zover zijn we nog niet, dus ik mag nog niet doemdenken van mezelf. Die avond mochten we genieten van een trompettist die het duidelijk nog niet kon. Hij haalde alle Kerstliedjes uit de kast, maar het dodelijke geluid dat hij uit dat apparaat wist te krijgen verkrachtte eigenlijk het hele Kerstgevoel. Nu snap ik dus ook waarom er mensen zijn die Kerst haten.

Omdat deze week niet zo spannend was, en de blog dus vrij kort, vond ik dit wel een mooi moment om wat meer over de stad Kaapstad te vertellen. Ik zal proberen wat dingen te vertellen die jullie misschien niet wisten/beseften, of waar ik mezelf over verbaasde.
De stad ziet er heel Westers uit, maar qua organisatie is het verre van.
Om te beginnen dragen alle kindjes hier uniformen naar school. Opzich best logisch gezien de verschillen tussen rijk en arm, maar ik wist dit niet.
Ten tweede is het hier heel gebruikelijk om gewoon over te steken wanneer jij je daar goed bij voelt, rood, groen, auto’s, geen auto’s, snelweg, het kan allemaal. Je mag lekker doen wat je zelf leuk vind. De snelweg is dan ook van iedereen (hoewel voetgangers en fietsers toch nog wel op de vluchtstrook moeten blijven. Er wordt dan regelmatig gewaarschuwd voor overstekende voetganger op de snelweg. Fietsers dragen hier bijna altijd een helm en andere bescherming en crossen rond op de mountainbikes. Iets anders komt hier de berg niet op en omdat je dus met name moet fietsen op wegen die niet voor jou bedoeld zijn, is een helm niet onverstandig.
Het verkeer is dus heel chaotisch en tijdens spitsuren zie je chauffeurs de heftigste manoevres uitvoeren om zo snel mogelijk thuis te komen.
Daarnaast is het ook niet geheel ongebruikelijk om gewoon op straat te gaan liggen als jij een lekker zacht plekje heb gevonden. Met name alcohol- en drugsverslaafden zijn hier goed in. Op de foto zie je een mooi exemplaar.
ook zien jullie een foto van een rij parking marshals (die oranje met blauwe pakjes). Deze rij is niet gelogen 3 blokken lang, en ik zie die mensen altijd uitklokken rond een uurtje of 5. Ook lopen hier super veel security marshals rond. Die zijn groen met geel. Zij houden de straten dag en nacht in de gaten.
Je ziet ook een foto van een meisje met afgetrapte schoenen. Zij heeft tenminste nog schoenen. Je ziet hier ook veel mensen rondlopen zonder schoenen, met dikke eeltlagen onder de voeten.
Tot slot zien jullie een hele grote, oude bus. Deze bus nemen alle (vaak) donkere mensen terug naar de Townships na hun werk. Hij heet ‘ the bus for us’. Ikzelf vind dat een beetje een zin met een negatieve lading, gezien de geschiedenis en het soort mensen die erin zitten, maargoed, wie weet bedoelen ze echt gewoon de arbeider in het algemeen.
Vooral ook omdat er ook nog een andere, duurdere bus is. De MyCiti bus. Deze bus kun je vergelijken met de Nederlandse bus. Is ook net zo vaak op tijd..
De verschillen tussen arm en rijk zijn hier groot en vaak ook duidelijk zichtbaar. Soms is dat moeilijk om te zien, maarja, het is onbegonnen werk om elke zwerver geld te gaan geven, zeker omdat het vaak aan drugs uit wordt gegeven. Ook zie ik vaak mensen eten zoeken tussen het vuilnis. Is toch naar om te zien.

Ik hoop dat jullie nu iets wijzer zijn geworden over Kaapstad en dat jullie nu een beetje een beeld hebben van wat ik zoal tegenkom als ik naar mijn werk loop. Volgende week hoop ik weer veel te kunnen vertellen!


Tot dan!