Politiebureaus en cruiseships

Daaar is weer een nieuwe blog! En ik ben inmiddels al over de helft van dit avontuur. En wat een week om deze mijlpaal mee te bereiken. Van bezoekjes aan het politie bureau tot heel veel lekker eten en leuke dingen doen, er is weer van alles gebeurd afgelopen week.

Maandag begon heel rustig, want we moesten natuurlijk bijkomen van het bomvolle weekend. Na even goed uitslapen hebben we onszelf uit bed gehesen om te Tafelberg te gaan beklimmen. Dit bleek veel makkelijker gezegd dan gedaan. We gingen ditmaal zonder gids op pad, en door het blinde vertrouwen van Stefan in mijn richtingsgevoel (uiteraard geheel onterecht) verdwaalden we natuurlijk. We moesten super steile en gladde muren opklimmen en toen je er op den duur echt niet meer zonder een tuigje op had kunnen komen kwamen we tot de conclusie dat dit toch niet de goeie weg kon zijn. De terugweg was zo mogelijk nog moeilijker, en toen we terug kwamen bij de splitsing liepen we dan maar de andere kant op. Onderweg kwamen we gelukkig nog wat verdwaalde Duitsers tegen, lag het toch niet helemaal aan ons.. Helaas voelde Stefan zich ineens helemaal niet lekker, dus net over de helft moest we helaas terug naar beneden gaan. Al met al hebben we qua afstand wel die hele berg beklommen en dat was dan ook zeker te voelen in de benen de volgende dag. Om de pijn alvast te verdoven hadden we die avond lekker cocktailtjes gedronken en wat gegeten bij Cubanas.

Dinsdag stond Kaap die Goeie Hoop op de planning. Eerst een heeeerlijke lunch met een cocktail gehad bij een zomers tentje in Kalkbay, een plaatsje op de route. Daarna hebben we een paar uurtjes rond gereden in het park met als hoogtepunten natuurlijk de Vuurtoren en het beroemde bord. Het was een prima dagje, als je de hordes Chinezen die de toeristenetiquette niet begrepen even vergat. Daarna hebben we zonsondergang gekeken op het strand en heb ik Steef nog een verlaat verjaardags cadeau gegeven (een horloge). Om af te sluiten hadden we gereserveerd bij The Crypt. Een restaurant in een oude kerk, waar we prima hebben gegeten onder het genot van live muziek.

Woensdag begon wederom rustig. Eerst geluncht bij de Italiaan en vervolgens gingen we even langs bij mijn hotel voor een kleine rondleiding. Ik had wel verwacht dat mijn Reservationscollega’s hem zouden ondervragen, maar dat ze hem mijn ‘soon to be husband’ noemden had ik niet zien aankomen. Maarja, zulke gedachten zullen wel normaal zijn voor vrouwen die hun bruiloft al hebben gepland terwijl ze nog niet eens een verlovingsring hebben gekregen. Na de rondleiding zijn we doorgereden naar Houtbay, waar we koffie en warme chocomel hadden gedronken en oesters en sushi hebben gegeten (ofja ik had maar één oester gegeten, want ik vond ze net als bij de eerste keer proeven heel vies). Daarna kwamen we op het geniale idee om lekker zelf pizza’s te maken die avond. Zonder bevooroordeeld te zijn, wil ik even kwijt dat die pizza’s echt van een topniveau waren!

Donderdag moesten we er weer vroeg uit, want we werden om 08:15 opgehaald voor een Winelandstour. We hebben die dag 4 boerderijen bezocht. De eerste was in Paarl. Hier mocht je zelf 6 wijnen kiezen die je wilde proeven en dan kon je vervolgens naar de kaasbar lopen om bijpassende kaasjes te proeven. Bij de tweede boerderij, in Franschhoek, kregen we wederom 6 wijnen, die we ditmaal konden combineren met chocolade. Vervolgens gingen we even lunchen op een boerderij op de grens van Franschhoek en Stellenbosch. Hier konden we even bijkomen van de wijntjes. Daarna gingen we door naar de derde boerderij, in Stellenbosch, waar we wederom 6 wijnen kregen. Op deze boerderij konden we ze combineren met olijven. Op de vierde en laatste boerderij, ook in Stellenbosch, kregen we allerlei champagnes ingeschonken en mochten we eindigen met wat we zelf wilden proeven. Rond een uurtje of 6 waren we thuis en toen hebben we even een kort dutje gedaan (tsjah, zoveel wijn maakt je slaperig) en daarna hebben we gegeten bij een heel leuk Italiaans restaurant.

De vrijdag zijn we eerst naar Century City gegaan, naar de Canal Walk. Dit is een enorm winkelcentrum (ik dacht de grootste van Zuid-Afrika). Ik vind het zelf een beetje een speelgoedstad lijken, en het valt ook heel erg uit de toon bij de rest van Kaapstad en omgeving. Stefan zei dat je het kon vergelijken met Dubai. Hier hebben we een beetje rondgewandeld en een klein beetje gewinkeld. Daarna zijn we bij Marc (een andere hotello) op bezoek geweest, die met de MS Rotterdam was aangemeerd in Kaastad voor twee dagen. Hij werkt daar voor zijn Management Stage. Het was een enorm kitscherig cruise schip met heel veel goud en versieringen. Alles wat je je kon wensen was aanwezig, van een bioscoop, tot een overdekt zwembad waarvan het dak open kon schuiven. Stefan en ik mochten bij Marc in één van de restaurants op de boot eten. Daarna hebben Stefan en ik drankjes gedaan totdat Marc klaar was met werken. Vervolgens zijn we met een grote groep naar Longstreet gegaan (de uitgaanstraat van Kaapstad) en het was supergezellig. Helaas eindigde de avond met een domper.. Een neger kwam leuk doen en aan Stefan vragen op hij Marihuana wilde kopen. We hadden helemaal niks door, maar achteraf bleek dat Stefan zijn Iphone gestolen was. Hier stonden nog allemaal foto’s op van de afgelopen dagen, dus die kan ik helaas niet meer met jullie delen.

De volgende dag hebben we eerst ontbeten bij de Italiaan, om daarna aangifte te gaan doen op het politiebureau. Dit was nog niet zomaar gedaan. Eerst moesten we een paar keer met Vodafone bellen voor een aantal codes. Vervolgens moesten we heel lang wachten en toen was Stefan eindelijk aan de beurt. Het was opzich best een grappig schouwspel. Stefan was bezig met zijn verhaal en ik denk dat er misschien wel 10 grote onderbrekingen zijn geweest. Er waren mensen die schreeuwend en tierend binnen kwamen, mensen die duidelijk vonden dat ze voorrang verdienden, mensen die de weg een beetje kwijt waren en mensen die bloedje irritant om aandacht vroegen. Het verklaarde in ieder geval waarom iedereen op het bureau met een kogelvrij vest rond liep. Dit alles zorgde ervoor dat we uren op dat bureau zijn geweest. Toen de aangifte eindelijk genoteerd was hebben we ons opgedoft en zijn we gaan eten bij Shimmy Beach Club. Dit is een hele hippe tent. Was een hele leuke zaak om te eten!

Zondag was helaas alweer de laatste dag dat Stefan hier was. We hebben uitgeslapen en toen op het gemakje de koffer ingepakt. Toen begon de lange rit naar het vliegveld. Eerst de koffers ingecheckt en toen nog een koffie en een chocomelk gedronken. Daarna was het helaas echt tijd om afscheid te nemen. Steef ik vond het super gezellig en leuk dat je er was en we hebben hele mooie herinneringen gemaak, tot snel! En voor de rest, vanaf vandaag begin ik weer met mijn arbeidersleven en volgende week kunnen jullie weer lezen wat ik dan weer allemaal heb meegemaakt!