Sensatie, entertainment en visite!
Door: Aafke Idink
Blijf op de hoogte en volg Aafke
20 Oktober 2014 | Zuid-Afrika, Kaapstad
De maandag begon heel rustig (althans dat had ik verwacht), maar ik zat net vijf minuten op mijn comfortabele stoel (ik had weer een eigen computer), toen dat vrouwtje dat een tijdje terug geslagen was al schreeuwend binnen kwam om de groups-and-conferencing collega uit te foeteren. Deze had eigenlijk vrij weinig fout gedaan, maar die ‘bitch’ probeerde alle problemen in haar schoenen te schuiven. Dit resulteerde in een flinke catfight waarin ze mij duidelijk even vergeten waren. Na nog wat gemopper van de G&C-collega toen die ander al weg was, was de rust weder gekeerd. Ik had een hele drukke dag, want ik deed dus weer de taken van de voucher-man. De dag vloog hierdoor voorbij en het was alweer snel dinsdag.
Ook dinsdag was voorzien van het nodige entertainment. Het bureau van mijn Reservations-manager stond op instorten, dus twee maintenance-mannetjes kwamen een nieuwe maken voor haar. Met een heel groot tafelblad, twee paaltjes, een houten balk, wat schroefjes en een boor wandelden ze naar binnen. Ik zag van een kilometer afstand al dat dit niet goed ging aflopen, maar de mannen begonnen overduidelijk met frisse moed aan de klus. Na wat passen en meten (uit de losse pols) hadden ze de houten balk aan de muur geschroefd en legden ze daarop het tafelblad. Toen zagen zij ook in dat dit mis ging: de palen waren te kort. Heel het hotel werd doorzocht tot ze tot de conclusie kwamen dat de steunbladen van het vorige bureau de goede lengte hadden. Deze werden er weer ondergezet en ze beloofden om na hun ‘tea time’ terug te komen om dit te verstevigen (ik heb ze tot op de dag van vandaag nog niet gezien). Verder was ik weer een bezige bij met al mijn vouchers, rooming-lists en arrivals van de volgende dag.
Woensdag vond ik zelf best spannend, want ik ging de telefoon opnemen. Ik had het ze al zo vaak horen doen, dus ik wist eigenlijk prima wat ik moest zeggen, maarja, aan de telefoon heb je niet echt de tijd om even na te denken hoe het ook alweer zat. In het begin was ik dus een beetje zenuwachtig aan de telefoon, maar de mensen zijn heel vriendelijk (meestal), dus ik voel me inmiddels prima op mijn gemak met de telefoon. Dit kwam bovenop mijn alledaagse taken, die ik heel deze week al deed. Ik moest toen het bijna ‘home-time’ was nog wel even lachen: Aan het eind van de middag smeerde ik een beetje purol op m’n lippen en als vliegen op de stroop vlogen ze op het potje af. What is that? Let me try? Oeeeh smells nice. Smells like something familiar, something nice. Ze vonden het helemaal bijzonder en hadden het nog nooit gezien.
Donderdag was de voucher-man helaas weer terug, dus daar ging mijn computer. Ik was wel zo slim geweest om papieren uit te printen voor school, voor mijn reports, dus ik heb daar prima aan kunnen werken. Rond de middag kon ik toch nog een paar kleine dingetjes doen op de computer en toen was het tijd voor de surprise-afscheidslunch van de Reservations-supervisor (de vrouw van het zieke kindje). Op het menu stonden sausage rolls, chicken wings, een soort oliebollen-bamischijf-achtige dingen, iets wat veel te spicy was voor mij, 10 verschillende zakken chips, een aarbeien-chocoladetaart en frisdrank. Het smaakte allemaal helemaal prima (op dat spicy hapje na dan) en ik rolde die dag naar huis. Daar stond nog een feestmaaltje op mij te wachten: pannenkoeken!!
Vrijdag was een dramatische dag. Ik was nog geen 5 minuten binnen toen bleek dat ik de ‘billing instructions’ van een voucher niet goed had aangevuldd. Er stonden al instructies in, en op de een of andere manier heb ik gemist dat daar iets anders stond dan op de voucher. In het systeem stond dat de Travel Agent zou betalen en op de voucher stond dat de gast zou betalen aan de Front Office. De gast was dus weggegaan zonder te betalen, omdat Front Office had gezegd dat alles in orde was. Nu moest het Res-team eerst naar de Travel Agent bellen, maar die wilden natuurlijk geen nieuwe voucher geven. Vervolgens hebben ze de gast maar gemaild of ze die betaling nog konden krijgen en hij stuurde een woedende email terug met de General Manager in de CC. Oeps.. Hij verweet in de mail hoe ze nu pas konden opmerken dat dit niet in orde was, en nu was het ineens zijn probleem? ‘Like REALLY...’. De Res-manager moest toen natuurlijk op het matje komen, maar over mijn aandeel werd nergens gesproken. Ik vond dit niet helemaal eerlijk, dus ik heb toch nog even mijn excuses aangeboden en gezegd dat ze echt wel even mochten zeggen dat ik het gewoon verkloot had, maar er was verder helaas niet heel veel dat ik kon doen. De gast heeft uiteindelijk nog betaal d en die middag was het alweer helemaal vergeten, want er stond een surprise-babyshower op de planning voor een van de Front-Office supervisors. Ditmaal hadden ze nog groter uitgepakt en kon ik kiezen uit sandwiches, rolo’s, marshmellows, quiches, minipizza’s, sausage rolls, 20 verschillende zakken chips, chocoladetaart, fruit (onaangeraakt gebleven) en frisdrank. Ik hield het als enige bescheiden en dit was meteen aanleiding om te zeggen dat ik echt te weinig at en dat ik voordat ik weer op het vliegtuig zou stappen een dikkere reet moest hebben.
Zaterdag was een super relaxed dagje. In de ochtend heb ik Jill naar haar werk gebracht en daarna heb ik nieuwe schoenen gekocht, omdat mama de tafelberg wil gaan beklimmen. Rond de middag hebben we Jill toen weer opgehaald en zijn we naar het voetbal stadion gegaan (jawel, die van het WK in Zuid-Afrika). Daar was een design en innovative exposition, dus daar kon we inspiratie opdoen voor onze trend-blogs. Daarna zijn we meteen doorgereden naar het strand en hebben we heeeeeeerlijk liggen bakken. Op het eind werd het wel een beetje bizar, want we werden meer en meer ingesloten door groepen Nederlanders en Duitsers, dat het ook zo het strand van Groede had kunnen zijn. Die avond zijn we uit eten gegaan bij Cubana, een super hip tentje. En toen, toen kon ik ein-de-lijk paps, mams, Rianne en Rob(je) weer knuffelen, na een halve dag vertraging doordat Rianne haar ticket niet was bevestigd...
Zondag was dan de eerste familiedag. Vroeg in de ochtend vertrokken voor de Gospel-township tour. Was heel interessant, vooral omdat ik dan al wat meer achtergrond info had dankzij de collega’s. Heb herkenbare dingen gehoord en ook nog nieuwe dingen geleerd. Daarna zijn we op het gemakje op pad gegaan voor opnieuw een heeeeeeerlijke stranddag. Die avond hebben we voor het eerst sinds een lange tijd weer gezellig samen aan tafel gezeten bij een heel leuk eettentje in Waterfront. Een betere afsluiter van de week kon ik niet hebben!
Volgend weekend zal ik jullie (hopelijk) plezieren met de avonturen die ik dan met paps, mams, Rob en Rianne heb beleefd! Tot ziens!
-
20 Oktober 2014 - 14:32
Anjer:
Hoi Aafke, Rianne, Rob, André en Cecile, we zijn zeer verheugd dat de familie samen van een heerlijk diner heeft kunnen genieten! Oftewel: we hopen dat jullie lekker bij gekletst hebben tijdens het eten. Aafke zal naar we toch aan mogen nemen weer vlot aan het werk moeten, iemand moet de boel toch draaiend houden met al dat gekrakeel op kantoor (hier zouden we zeggen dat het er soms lomp en onbenullig aan toe gaat...). Een volgend samenzijn zal dus pas in de avonduren plaats gaan vinden toch? Kan de rest van de familie zich voordien onderdompelen in de Zuid Afrikaanse sfeer en genieten van al het moois dat hen overkomt. Laat maar snel weten wat er allemaal gebeurd is, we zijn benieuwd! Wanneer 1 familielid al zoveel beleefd kan het alleen maar een geweldige update worden waarbij de avonturen van Rob ongetwijfeld het meest spannend zullen zijn. En Aafke: je weet het he, met die Zulu-vrouwen: die hebben inderdaad een riant achterwerk dus eet zo voort. Oma en mama weten wat er van komt en wat je er voor moet doen om er weer vanaf te komen (wil nog niet best lukken maar vooruit).
Tot een volgend keer maar weer, knuffel van Anjer. -
20 Oktober 2014 - 22:56
Cecile Idink:
Heerlijk verslag weer . De township tour was inderdaad erg interessant. Wat een verschil met ons leven ! Het gospel gedeelte was prachtig. Gelukkig werden de woorden geprojecteerd, dus we konden zo mee zingen. En dansen.. enneh Erwin met dat achterwerk valt het wel mee hoor ! -
23 Oktober 2014 - 14:31
Anjer:
vanavond maar eens even naar de verjaardag van oma gaan, kieken of d'r een Zuid-Afrikaans kaartje ligt -
24 Oktober 2014 - 11:53
Anjer:
Dag Aafke en familie, oma en opa waren zeer blij met de telefoontjes van jullie, hebben het een aantal keren in geuren en kleuren verteld, is dus in goede aarde gevallen!
Veel plezier nog samen die laatste paar dagen, werk ze Aafke.
Groetjes van Anjer.
Reageer op dit reisverslag
Je kunt nu ook Smileys gebruiken. Via de toolbar, toetsenbord of door eerst : te typen en dan een woord bijvoorbeeld :smiley